- Katılım
- 11 Aralık 2021
- Mesajlar
- 270
- Elmaslar
- 160
- Puanlar
- 950
- Discord İzni
-
- Minecraft
- JustCiva_
Klasik müzikte varyasyon adı verilen popüler bir teknik vardır: Bir besteci tek bir melodiyi veya müzikal fikri alır ve onu birçok farklı şekilde keşfeder. Potansiyel olarak onu düzinelerce farklı stile ve yapıya büker ve genel çalışma asla tekrarlayıcı veya yorucu olmaz. Bu tam olarak müziğe özgü bir konsept olmasa da, Inscryption oynarken aklıma gelen bir metot. Bu biraz tanıdık oyunun iyice derinlerine indiğimizde, ilk dakikalarında beni çeken heyecan verici dönüşler, akıllı kavramlar ve temeller üzerinde sürekli şaşırtıcı yinelemelerden oluşan bir senfoniden başka bir şey olmadığını ortaya koyuyor.
Inscryption, göründüğünden çok daha fazlasını barındırır ve bu konuda bu kadar etkileyici olan şeylerin çoğu, sonunda sizi alıp götürdüğü beklenmedik yerlerdir. Bu, onu çok özel kılan belirli anların çoğuna girmek, etkilerini belirli bir dereceye kadar köreltecek anlamına geliyor, bu yüzden bu incelemeyi hem hikayesi hem de bazı bölümleri açısından elimden geldiğince spoiler içermeyen tutmaya çalışacağım. Bununla birlikte, bunun son zamanlarda biraz fazla türev hissetmeye başlayan bir türe Slay the Spire'dan ilham alan bir giriş olmadığını anlamak için yalnızca fragmanını izlemeniz gerekiyor. Aslında o türün içinde kısmen yaşamayı başarırken, aynı anda onu parçalara ayırıyor.
Geliştirici Daniel Mullins Games'in ikonik Pony Island'ına çok benzeyen Inscryption, meta temalarla birden fazla şekilde oynuyor. Bu durumda, karanlıkta gizlenen gizemli bir rakibe karşı haydut benzeri bir kart oyunu oynamaya başlarsınız ancak genel yapı aslında sonsuza kadar tekrarlanması gereken bir yapı olmuyor.
Bu oyun, bir AI rakibe karşı kafa kafaya savaşlar şeklini alır: Tahtanın kendi tarafında, karşıt yaratıklar olsun ya da olmasın, her tur karşısındaki her şeye otomatik olarak saldıracak yaratık kartları oynarsınız. Eğer ikincisiyse, verecekleri herhangi bir hasar, bunun yerine bir devrilme ölçeğinin rakibinizin tarafına eklenir, ancak aldığınız herhangi bir hasar onu yönünüze doğru döndürür. Bu ölçeğin bir tarafı, diğerinden en az beş hasar daha ağır olduğunda diğer maç biter. Bu, her dövüşü eğlenceli bir stratejik halat çekme oyunu haline getirir; bir turda bir vuruş yapmak, bir sonrakini kazanmanın neredeyse imkansız olduğu anlamına gelebilir. Heyecan verici patronlar, yaratıklarınızı altın parçalarına dönüştüren bir madenciden, beklentilerimi meşru bir şekilde ağzı açık bırakan bazı sonrakilere kadar, uzun süreli karşılaşmalar ve benzersiz sürprizlerle size meydan okuyabilir.
Bu Inscryption'ın her zaman sabit kalan özüdür ancak kullanacağınız yaratıklar, onları oynama şekliniz, sahip oldukları ekstra mekanikler ve her maçın etrafındaki meta oyunun yapısı siz ilerledikçe büyük ölçüde değişir. Örneğin daha güçlü kartlar oynamak için kaynak, sizi daha büyükleri beslemek için daha küçük yaratıkları feda etmeye zorlamakla başlar. Bu da bazı zor ama ödüllendirici seçimler yapabilir ancak çok geçmeden dost canlısı bir yaratık öldüğünde üretilen kemikleri harcayan ve her karara başka bir planlama katmanı ekleyen kartlar da alacaksınız. Daha sonraki bölümler, Hearthstone veya Magic: The Gathering gibi Inscryption'ın nispeten basit temellerini sürekli taze tutan sistemlere daha yakın sistemleri keşfediyor.
Benzer şekilde Slay the Spire oynamış olan herkesin tanıyabileceği, yollar arasında seçim yaparak ve ilerledikçe destenizi yükselterek dallara ayrılan roguelike bir yapı kullanmaya başlasa da her zaman böyle kalmaz. Herhangi bir sürprizi bozmadan, Inscryption'ın derisi ve kemikleri eti kadar çarpıcı biçimde değişebilir ancak merkezdeki kalp her zaman her şeyin tanıdık bir ritimde pompalanmasını sağlar. Bu da iyi çünkü o anda harika hissettiren ancak sonuçta zorlu seçenekleri önemli ölçüde azaltan sömürülebilir stratejilere rastlamak çok zor değil, bu da belirli bölümlerin kendi başlarına çok uzun süre devam etmeleri durumunda zayıflamaya başlayabileceği anlamına geliyor. Bunun yerine, Inscryption'ın hiçbirinin ayrı bir demo veya yarı pişmiş bir fikir gibi hissetmediği tüm oyunların lezzetli bir tabağını alırsınız ve bu kadar kapsamlı bir şekilde gelişmesini izlemek oldukça inanılmaz.
