Toplumsal ego çok kritik bir olay. Toplumun büyük bir çoğunluğu yardım edeni || açıkça doğruları söyleyeni pek sevmez. Yardım edildiği zaman dışarıdan kendisinin bu işi bilmediğini zannetiklerini düşünür. Açıkça doğruyu söyleyen kesimse sahte iltifatlarda bulunmadıkları için sevilmez. Ancak ikisi içinde ince bir çizgi vardır. Ben dosdoğruyum açıkça söylerim diye patavatsızlık yapmaya kalkarsan bir gün öyle bir yerde haddini bildirirler ki bütün hayatın alt üst olur. Yardım edicem ayağına üstünlük taslamaya kalkarsan bir gün çok hard bir şekilde rezil olur utanırsın kendinden.
Haklısın dışı iyi içi şeytanlık kaynayan insanlar kendine yardım edenleri küçümsemeleri insana üzüyor.
İnsana asıl koyan daha doğrusu bir süre koyan şey dışarıdan "ezik" olarak görülmen. O da bir süre sonra geçiyor :D :D
Valla insana gerçekten koyan ezik muamelesi görmesi ama ezik olmakta insana bir şey katmıyor bırak ezik olalım :D
Uzun zaman önce bıraktım kral zaten :D :D
Edit: Toplumun "Kötü" kalıbına aldığı insanları bu anlatımımdan ayırdım. Bence bu bahsettiğim insanlar özünde iyi ama hayatın onları sürüklediği yer bakımından böyle davranıyordur.
