T
ThanatosUltio
Ziyaretçi
Herkese merhaba MC-TR üyeleri, bugün sizlere "Oyun İncelemeleri #5 - THE WALKING DEAD: THE FINAL SEASON" adlı konumu sunarak sizlerin THE WALKING DEAD: THE FINAL SEASON adlı oyun hakkında bilgilenmenizi ve yeni bir oyun kefşedip dilerseniz güzel vakitler geçirebileceğiz bir oyunu sunacağım. Eğer konumu beğendiyseniz, like atıp yorum yazmayı unutmayın.
Clementine yıllardır genç arkadaşı AJ'yi her ne pahasına olursa olsun Lee'nin ilk sezonda yaptığı gibi korumak zorunda kalmıştı. Hayatta kalma döngüsü, kendisine verilen dersleri devam ettirmek, varlığının her lifine bağlanır. Onları canlı tutan şey buydu. Şimdiki deklanşör Telltale Games tarafından başlatılan ve aynı takımın bir kısmı tarafından bitirilen (şimdi Skybound Games'te), dizinin son dört bölümünde, Clem ve AJ'nin artık koşmaya ve çalışmaya başlamaya ihtiyaç duymayacağı zaman ne olacağını sorduk normal bir yaşamın bazı semblance, ve biraz fazla açıklama ve dolgu sonra onları tatmin edici bir yerde bırakır.
Final Sezonu, başlangıçtan bu yana serideki en odaklanmış yay, Clem ve AJ arasındaki evlat edinilmiş anne / oğul dinamiği, bir Telltale oyununda yaptığım en üzücü seçimlerden bazılarını yaratıyor. Küresel düzeyde, aynı zamanda, yürüteçler hakkında yeni bakış açıları sunuyor, girişimlerden ve bazen de onların ilkel seslerden ve insan eti arzusundan daha fazla olduğunu bize göstermekte başarılı oluyor. Salgından önce bir kez insandılar, Clem ve AJ'nin yürüdükleri her yürüteç öldürme yanıtını da değiştirmeleri gerekiyor mu? Final Sezonu, bu dünyada yaşamanın yeni yollarını ortaya çıktıkça eski alışkanlıkların ortaya çıkma ihtimaline işaret ediyor ve hileler sürüyor.
Bir bütün olarak, hem alkışlanan diziye hem de onu başlatan stüdyonun vedası, tonuna damgasını vurarak, umut verici ve umutsuzluk arasında uygun bir denge bulan tatmin edici, biraz manipülatif bir sonuç çıkarır. Bölüm bölüm düzeyinde, Final Sezonu gerçekten perçinleyen anların ve donuk, gereksiz gösterinin bir karışımını sunar. Son bölüm olan Take Us Back hariç, ya yavaş bir şekilde ilerleyen ya da tamamen dolgunluk hisseden sahneler.
Yine de, hedef ara sıra hız çarpmalarına değiyor. Her bölümün, tasarrufumu yeniden yüklemek ve diğer seçimi yapmak gibi hissettiren, sadece iki tarafın da beni karışık duygularla bırakabileceğini fark etmesini sağlayan en az iki ya da üç önemli an var. Döngüyü kırmak Clem ve AJ için zor, ama aynı zamanda kendimi bu döngü değiştirici seçimler yapmak için kendime getirmek zor oldu. Clem ve AJ yollarını değiştirme şansına sahipler, ancak bu karakterleri o kadar uzun süre tanıdıktan sonra farklı davrandıklarını görmek zor .
İlk bölümün ilk birkaç dakikasına baktığımızda, Done Running, sezonun ana temalarını ne kadar iyi belirlediğine dikkat çektim. Bir arabanın arka kolunda AJ'yi görüyoruz, tabancasının silindirini bir oyuncak gibi döndürüyor. Bir süredir yemek yemediler ve o aç. Clem, Disco Broccoli adlı * bir oyuncağı tutup komik bir sesle konuştuğunda, AJ eğlenmiyor. Clem ona “goofball” dediği için de mutlu değil. Altı yaşında ve Clem'den farklı olarak küçük bir çocuk olarak normal bir yaşam gününü geçiremedi. Bu yüzden, Clem ile gülmek ve gofbol olmak yerine, orada bir revolver ile oturuyor, açıkça onu güvende tutmasına yardımcı olduğu gerçeğiyle rahatlıyordu. Bu üzücü bir açılış, ancak Clem ve AJ'nin şu andaki dinamiğinin canlı bir resmini çiziyor ve AJ'yi sürekli olarak kenara çeken yolda üstesinden geldikleri mücadelelere değiniyor.
Yiyecek aramak için bir eve girmeyi bıraktıklarında, dönmeden önce kendilerini pencerenin önündeki sandalyelere bağlayan evli bir çift buluyorlar. Neden bu durumda kalmak istediklerini ve neden onlara mülklerinde öldürdüğüm yürüteçlerden farklı bir şekilde baktığımı merak ettim. Dizide ilk kez, onları daha fazla bir şey olarak gördüm ve artık mallarına hiç ihtiyaç duymasalar bile evlerini basmak için neredeyse kötü hissettim.
Bir grup kurtulan Clem ve AJ'yi kabul ettiğinde, Done Running, Clem'in yüzleşmesi gereken en büyük problemi ortaya koymak için önemli miktarda ağır kaldırma yapar: AJ'ye diğerleri arasında “güvenli” bir dünyada nasıl yaşayacağını öğretmek. Yetiştiği için sürekli tetiktedir, bu da onu kızdırdığı zaman diğer çocukları ısırmasına ve vurmasına neden olur. Clem'den başka hiç kimseyle yakın olmadı ve bu yeni, daha medeni varoluşta gezinmesini izlemek, bölümün en ilgi çekici yönü, özellikle de Clem olarak yaptığınız girişin sıklıkla nasıl davranacağına rehberlik ettiği için. Her zaman konuşmalarınıza ciddi bir ağırlık katan Clem'i dinler. Bir yatakta uyumak gibi basit şeyler bile onun anlaması zordur ve hayatta kalma içgüdülerine kendinizi şımartmak veya onu küçük bir normalliğe zorlamak için karar verebilirsiniz.
Önceki mevsimlerden gelen büyük mekanik değişiklik, her bölümün bir bölümünün komut dosyası olmayan üçüncü şahıs bir macera oyunu gibi oynamasıdır ve savaş sırasında kamerayı tam olarak kontrol etmenizi sağlar. Sonuç olarak, yürüteçlerle çatışmalar daha dinamiktir. Bununla birlikte, eylem dizilerinde buton istemlerini ve hızlı zaman olaylarını görmeye devam edeceğinizden ve bir çok yürüteç bulunan özellikle telaşlı sahnelerde göze çarpan kare hız düşüşleri olduğu için bir barebones sistemi. Kamera kontrolü bazı hızlı zaman olaylarını daha etkileşimli kılar, ancak her sahne için oynanabilir alan kapalıdır ve görünmez duvarlara yayılması sinir bozucu bir durumdur.
Genel olarak, üçüncü şahıs eylem dizileri gayet iyi çalışıyor, fakat nadiren çok fazla ilgi çekiyorlar. Daha sık olarak, serbest dolaşım dizilerinin, etrafta dolaşıp birden çok nesneyi incelemeniz veya hikayeyi ilerletmek için diğer çocuklarla küçük bir konuşmaya girmeniz gibi olumsuz bir etkisi vardır. Etrafınızdaki dünya göründüğünden daha statik ve gerçekte dokunabileceğiniz şeylerin miktarı asgari düzeyde olduğundan, bu görevler önünüze çıkıyor. Burada keşif ya da keşif yok; bu, sadece serinin özgürlüğü kimliği altındaki raylar üzerindeki doğasının bir uzantısı.
Done Running, beklentilerinizi doruğa düşürür. Şimdiye kadar, AJ Clem'in müjdesi olarak sözünü aldı. O aslında bir gölge - Clem'in mini bir versiyonu, Clem'in de Lee'nin mini bir versiyonu olması gibi. İhanet ve aldatma, yerleştirdikleri okulun önünde, başka bir şiddete maruz kalmadan görünüşte etkisiz hale getirilmiş olabilecek şok edici bir yüzleşmeye yol açar. Clem, daha yaşlı ve daha olgun olmak, bunu görebilir. Sahne acımasızca AJ'nin dünyaya siyah beyaz bir bakış açısına sahip olduğunu, Clem'in kendisine öğrettiği bir sahne olduğunu gösteriyor. Şimdi yarı-medenileşmiş bir topluma girdiklerine göre, öğretilerinin, Lee'nin öğrettiği derslerin, her zaman bu yeni yaşam biçimiyle uyumlu olmadığı açıktır. Bu Clem için derin bir aydınlanmadı ve aralarındaki ilerlemeye doğru yaklaşma biçimimi gerçekten değiştiren biri.
Bu andan sonra AJ'nin eylemlerinin sonuçları bir sonraki bölümde Suffer The Children'da başa çıkmaktadır. Bir grup akıncı ile dış çatışma için bir düzen olarak hizmet eden Suffer, Çocukların en iyi anları, yürüyüşçüler hakkında farklı düşünmenizi sağlar. Özellikle iki karakter, James ve Tenn, bu alternatif dünya görüşüne katkıda bulunuyor. James bir katildi, ama şimdi şiddetsiz vaaz veriyor ve bundan kaçınmak için aşırı uç noktalara gidiyor. Walker çiftinin açılış sahnesinde olduğu gibi, yürüyüşçülerden ayrılmak, onları göründüğünden biraz daha fazla bir şey olarak görmek zorunda kaldım.
Bu arada, AJ'nin okuldaki ilk arkadaşı olan Tenn'in yürüyüşçüler hakkında başka ilginç fikirleri var. Tarihin diğer çağlarında olduğu gibi, “Walker Age” in sona ereceğine inanıyor. Ayrıca affetme kapasitesine sahip ve kendisini, kız kardeşlerini ve onları tekrar insanlar olarak öldürdüğünü düşündüğü yürüteçlerin bir resmini çiziyor. Clem ve AJ'nin dünya görüşü ile yeni arkadaşlarının dünyası arasında keskin bir kontrast var ve James ve Tenn'in sesleri ve felsefeleri AJ için seçim yaparken kafamın arkasını çalmaya başladı.
Bu anlayışlı etkileşimlerin yanı sıra, Çocukların menderesleri, ilginç bir dizi serbest dolaşım dizisi ve konuşması ile birlikte. Buradaki problemin bir kısmı, bölümün çoğunun okuldaki çocuklar arasındaki ilişkilere dayanması. Destekleyici oyuncu kadrosu farklı ve ilginç karakterlerle dolu olsa da, her birini gerçekten ilgilendiğiniz kişilere dönüştürmek için yeterli zaman yoktur. Yine, doruk noktası, çocukların yüksek riskli bir görev için okulu bırakmaları gereken bir senaryo belirleyerek sunar. Bu görev sonunda, üçüncü bölüm Broken Toys'da büyük bir şekilde ortaya çıkıyor. Oraya ulaşmak, Çocukların Suffer'a benzer hayal kırıklığı yaratan bir oyun topluluğuyla çalışmayı gerektirir. Bununla birlikte, kazançlar hıçkırıklara değer.
Serbest dolaşımdaki oyunun en iyi şekilde kullanılmasında, tekneye binerken yürüteçleri vücut siperi olarak kullanırsınız. Minimalist ama ilgi çekici gizli oyun, teknede Done Running'ın temalarına ayna tutan harika, üzücü bir sonuca kadar devam ediyor. Done Running'in aksine, burada gerçekten AJ'nin ne yaptığına ve döngüyü düşünmesinin istenip istenmediği ve onu kırmanın zamanının gelip gelmediğine karar vereceksiniz. Önemli bir şekilde, hikaye yorumlarına AJ'nin inebileceği yollar hakkındaki kararını vermenin bir yolu var, ancak ikisi de benzersiz. Kimse bu döngüyü kırmanın kolay olacağını söylemedi ve Broken Toys'un son anları beni gerçekten kırıp çelişkili bıraktı.
İnişler ve çıkışlar konusunda adil bir paya sahip olan bir dizinin imzası olan Take Us Back, çevrimi hayal edebileceğim kadar güçlü bir notla kapatıyor. Serideki en cesur anahtarlama sahnesi, hareketli bir geri tepme sahnesi ile güzel bir şekilde yan yana dizilmiş. Bizi Geri Alın, duygusal manipülasyon çizgisini dikkatlice ele alır, ancak Final Sezon'un döngüsel temalarını ve bir bütün olarak diziyi somutlaştırır.
Karar
The Walking Dead final sezonu, dört bölümün tamamında ortaya çıkan bazı şaşırtıcı durumlar, seçimler ve dalgalanma efektleri üretmek için Clementine ve AJ arasındaki dinamik ve ilişkiye önem veriyor. Zaman zaman, hikaye tamamen serbest olmayan yeni serbest dolaşım oyun ve sayısız yan karakterleri tarafından tıkanmış ve durdu, ancak her bölüm heyecan verici bir final için etkili bir şekilde ayarlayan tatmin edici bir sonuca sahiptir. Hareketli ama acı tatlı bir son, özellikle de bunun Telltale'nin kapatmadan önce üzerinde çalıştığı son oyun olduğunu düşünüyoruz.
Clementine yıllardır genç arkadaşı AJ'yi her ne pahasına olursa olsun Lee'nin ilk sezonda yaptığı gibi korumak zorunda kalmıştı. Hayatta kalma döngüsü, kendisine verilen dersleri devam ettirmek, varlığının her lifine bağlanır. Onları canlı tutan şey buydu. Şimdiki deklanşör Telltale Games tarafından başlatılan ve aynı takımın bir kısmı tarafından bitirilen (şimdi Skybound Games'te), dizinin son dört bölümünde, Clem ve AJ'nin artık koşmaya ve çalışmaya başlamaya ihtiyaç duymayacağı zaman ne olacağını sorduk normal bir yaşamın bazı semblance, ve biraz fazla açıklama ve dolgu sonra onları tatmin edici bir yerde bırakır.
Final Sezonu, başlangıçtan bu yana serideki en odaklanmış yay, Clem ve AJ arasındaki evlat edinilmiş anne / oğul dinamiği, bir Telltale oyununda yaptığım en üzücü seçimlerden bazılarını yaratıyor. Küresel düzeyde, aynı zamanda, yürüteçler hakkında yeni bakış açıları sunuyor, girişimlerden ve bazen de onların ilkel seslerden ve insan eti arzusundan daha fazla olduğunu bize göstermekte başarılı oluyor. Salgından önce bir kez insandılar, Clem ve AJ'nin yürüdükleri her yürüteç öldürme yanıtını da değiştirmeleri gerekiyor mu? Final Sezonu, bu dünyada yaşamanın yeni yollarını ortaya çıktıkça eski alışkanlıkların ortaya çıkma ihtimaline işaret ediyor ve hileler sürüyor.
Bir bütün olarak, hem alkışlanan diziye hem de onu başlatan stüdyonun vedası, tonuna damgasını vurarak, umut verici ve umutsuzluk arasında uygun bir denge bulan tatmin edici, biraz manipülatif bir sonuç çıkarır. Bölüm bölüm düzeyinde, Final Sezonu gerçekten perçinleyen anların ve donuk, gereksiz gösterinin bir karışımını sunar. Son bölüm olan Take Us Back hariç, ya yavaş bir şekilde ilerleyen ya da tamamen dolgunluk hisseden sahneler.
Yine de, hedef ara sıra hız çarpmalarına değiyor. Her bölümün, tasarrufumu yeniden yüklemek ve diğer seçimi yapmak gibi hissettiren, sadece iki tarafın da beni karışık duygularla bırakabileceğini fark etmesini sağlayan en az iki ya da üç önemli an var. Döngüyü kırmak Clem ve AJ için zor, ama aynı zamanda kendimi bu döngü değiştirici seçimler yapmak için kendime getirmek zor oldu. Clem ve AJ yollarını değiştirme şansına sahipler, ancak bu karakterleri o kadar uzun süre tanıdıktan sonra farklı davrandıklarını görmek zor .
İlk bölümün ilk birkaç dakikasına baktığımızda, Done Running, sezonun ana temalarını ne kadar iyi belirlediğine dikkat çektim. Bir arabanın arka kolunda AJ'yi görüyoruz, tabancasının silindirini bir oyuncak gibi döndürüyor. Bir süredir yemek yemediler ve o aç. Clem, Disco Broccoli adlı * bir oyuncağı tutup komik bir sesle konuştuğunda, AJ eğlenmiyor. Clem ona “goofball” dediği için de mutlu değil. Altı yaşında ve Clem'den farklı olarak küçük bir çocuk olarak normal bir yaşam gününü geçiremedi. Bu yüzden, Clem ile gülmek ve gofbol olmak yerine, orada bir revolver ile oturuyor, açıkça onu güvende tutmasına yardımcı olduğu gerçeğiyle rahatlıyordu. Bu üzücü bir açılış, ancak Clem ve AJ'nin şu andaki dinamiğinin canlı bir resmini çiziyor ve AJ'yi sürekli olarak kenara çeken yolda üstesinden geldikleri mücadelelere değiniyor.
Yiyecek aramak için bir eve girmeyi bıraktıklarında, dönmeden önce kendilerini pencerenin önündeki sandalyelere bağlayan evli bir çift buluyorlar. Neden bu durumda kalmak istediklerini ve neden onlara mülklerinde öldürdüğüm yürüteçlerden farklı bir şekilde baktığımı merak ettim. Dizide ilk kez, onları daha fazla bir şey olarak gördüm ve artık mallarına hiç ihtiyaç duymasalar bile evlerini basmak için neredeyse kötü hissettim.
Bir grup kurtulan Clem ve AJ'yi kabul ettiğinde, Done Running, Clem'in yüzleşmesi gereken en büyük problemi ortaya koymak için önemli miktarda ağır kaldırma yapar: AJ'ye diğerleri arasında “güvenli” bir dünyada nasıl yaşayacağını öğretmek. Yetiştiği için sürekli tetiktedir, bu da onu kızdırdığı zaman diğer çocukları ısırmasına ve vurmasına neden olur. Clem'den başka hiç kimseyle yakın olmadı ve bu yeni, daha medeni varoluşta gezinmesini izlemek, bölümün en ilgi çekici yönü, özellikle de Clem olarak yaptığınız girişin sıklıkla nasıl davranacağına rehberlik ettiği için. Her zaman konuşmalarınıza ciddi bir ağırlık katan Clem'i dinler. Bir yatakta uyumak gibi basit şeyler bile onun anlaması zordur ve hayatta kalma içgüdülerine kendinizi şımartmak veya onu küçük bir normalliğe zorlamak için karar verebilirsiniz.
Önceki mevsimlerden gelen büyük mekanik değişiklik, her bölümün bir bölümünün komut dosyası olmayan üçüncü şahıs bir macera oyunu gibi oynamasıdır ve savaş sırasında kamerayı tam olarak kontrol etmenizi sağlar. Sonuç olarak, yürüteçlerle çatışmalar daha dinamiktir. Bununla birlikte, eylem dizilerinde buton istemlerini ve hızlı zaman olaylarını görmeye devam edeceğinizden ve bir çok yürüteç bulunan özellikle telaşlı sahnelerde göze çarpan kare hız düşüşleri olduğu için bir barebones sistemi. Kamera kontrolü bazı hızlı zaman olaylarını daha etkileşimli kılar, ancak her sahne için oynanabilir alan kapalıdır ve görünmez duvarlara yayılması sinir bozucu bir durumdur.
Genel olarak, üçüncü şahıs eylem dizileri gayet iyi çalışıyor, fakat nadiren çok fazla ilgi çekiyorlar. Daha sık olarak, serbest dolaşım dizilerinin, etrafta dolaşıp birden çok nesneyi incelemeniz veya hikayeyi ilerletmek için diğer çocuklarla küçük bir konuşmaya girmeniz gibi olumsuz bir etkisi vardır. Etrafınızdaki dünya göründüğünden daha statik ve gerçekte dokunabileceğiniz şeylerin miktarı asgari düzeyde olduğundan, bu görevler önünüze çıkıyor. Burada keşif ya da keşif yok; bu, sadece serinin özgürlüğü kimliği altındaki raylar üzerindeki doğasının bir uzantısı.
Done Running, beklentilerinizi doruğa düşürür. Şimdiye kadar, AJ Clem'in müjdesi olarak sözünü aldı. O aslında bir gölge - Clem'in mini bir versiyonu, Clem'in de Lee'nin mini bir versiyonu olması gibi. İhanet ve aldatma, yerleştirdikleri okulun önünde, başka bir şiddete maruz kalmadan görünüşte etkisiz hale getirilmiş olabilecek şok edici bir yüzleşmeye yol açar. Clem, daha yaşlı ve daha olgun olmak, bunu görebilir. Sahne acımasızca AJ'nin dünyaya siyah beyaz bir bakış açısına sahip olduğunu, Clem'in kendisine öğrettiği bir sahne olduğunu gösteriyor. Şimdi yarı-medenileşmiş bir topluma girdiklerine göre, öğretilerinin, Lee'nin öğrettiği derslerin, her zaman bu yeni yaşam biçimiyle uyumlu olmadığı açıktır. Bu Clem için derin bir aydınlanmadı ve aralarındaki ilerlemeye doğru yaklaşma biçimimi gerçekten değiştiren biri.
Bu andan sonra AJ'nin eylemlerinin sonuçları bir sonraki bölümde Suffer The Children'da başa çıkmaktadır. Bir grup akıncı ile dış çatışma için bir düzen olarak hizmet eden Suffer, Çocukların en iyi anları, yürüyüşçüler hakkında farklı düşünmenizi sağlar. Özellikle iki karakter, James ve Tenn, bu alternatif dünya görüşüne katkıda bulunuyor. James bir katildi, ama şimdi şiddetsiz vaaz veriyor ve bundan kaçınmak için aşırı uç noktalara gidiyor. Walker çiftinin açılış sahnesinde olduğu gibi, yürüyüşçülerden ayrılmak, onları göründüğünden biraz daha fazla bir şey olarak görmek zorunda kaldım.
Bu arada, AJ'nin okuldaki ilk arkadaşı olan Tenn'in yürüyüşçüler hakkında başka ilginç fikirleri var. Tarihin diğer çağlarında olduğu gibi, “Walker Age” in sona ereceğine inanıyor. Ayrıca affetme kapasitesine sahip ve kendisini, kız kardeşlerini ve onları tekrar insanlar olarak öldürdüğünü düşündüğü yürüteçlerin bir resmini çiziyor. Clem ve AJ'nin dünya görüşü ile yeni arkadaşlarının dünyası arasında keskin bir kontrast var ve James ve Tenn'in sesleri ve felsefeleri AJ için seçim yaparken kafamın arkasını çalmaya başladı.
Bu anlayışlı etkileşimlerin yanı sıra, Çocukların menderesleri, ilginç bir dizi serbest dolaşım dizisi ve konuşması ile birlikte. Buradaki problemin bir kısmı, bölümün çoğunun okuldaki çocuklar arasındaki ilişkilere dayanması. Destekleyici oyuncu kadrosu farklı ve ilginç karakterlerle dolu olsa da, her birini gerçekten ilgilendiğiniz kişilere dönüştürmek için yeterli zaman yoktur. Yine, doruk noktası, çocukların yüksek riskli bir görev için okulu bırakmaları gereken bir senaryo belirleyerek sunar. Bu görev sonunda, üçüncü bölüm Broken Toys'da büyük bir şekilde ortaya çıkıyor. Oraya ulaşmak, Çocukların Suffer'a benzer hayal kırıklığı yaratan bir oyun topluluğuyla çalışmayı gerektirir. Bununla birlikte, kazançlar hıçkırıklara değer.
Serbest dolaşımdaki oyunun en iyi şekilde kullanılmasında, tekneye binerken yürüteçleri vücut siperi olarak kullanırsınız. Minimalist ama ilgi çekici gizli oyun, teknede Done Running'ın temalarına ayna tutan harika, üzücü bir sonuca kadar devam ediyor. Done Running'in aksine, burada gerçekten AJ'nin ne yaptığına ve döngüyü düşünmesinin istenip istenmediği ve onu kırmanın zamanının gelip gelmediğine karar vereceksiniz. Önemli bir şekilde, hikaye yorumlarına AJ'nin inebileceği yollar hakkındaki kararını vermenin bir yolu var, ancak ikisi de benzersiz. Kimse bu döngüyü kırmanın kolay olacağını söylemedi ve Broken Toys'un son anları beni gerçekten kırıp çelişkili bıraktı.
İnişler ve çıkışlar konusunda adil bir paya sahip olan bir dizinin imzası olan Take Us Back, çevrimi hayal edebileceğim kadar güçlü bir notla kapatıyor. Serideki en cesur anahtarlama sahnesi, hareketli bir geri tepme sahnesi ile güzel bir şekilde yan yana dizilmiş. Bizi Geri Alın, duygusal manipülasyon çizgisini dikkatlice ele alır, ancak Final Sezon'un döngüsel temalarını ve bir bütün olarak diziyi somutlaştırır.
Karar
The Walking Dead final sezonu, dört bölümün tamamında ortaya çıkan bazı şaşırtıcı durumlar, seçimler ve dalgalanma efektleri üretmek için Clementine ve AJ arasındaki dinamik ve ilişkiye önem veriyor. Zaman zaman, hikaye tamamen serbest olmayan yeni serbest dolaşım oyun ve sayısız yan karakterleri tarafından tıkanmış ve durdu, ancak her bölüm heyecan verici bir final için etkili bir şekilde ayarlayan tatmin edici bir sonuca sahiptir. Hareketli ama acı tatlı bir son, özellikle de bunun Telltale'nin kapatmadan önce üzerinde çalıştığı son oyun olduğunu düşünüyoruz.
THE WALKING DEAD: THE FINAL SEASON SİSTEM GEREKSİNİMLERİ:
- 64 bit işlemci ve işletim sistemi gerektirir
- İşletim Sistemi: Windows 7 64Bit Service Pack 1
- İşlemci: Intel Core 2 Duo 2.8GHz
- Bellek: 3 GB RAM
- Grafikler: Nvidia GeForce GTS 450 2GB
- DirectX: Sürüm 11
- Depolama: 15 GB boş alan
- Ses Kartı: DirectX 11 ses cihazı
- Ek Notlar: Intel tümleşik grafikler için Tavsiye Edilmez
- 64 bit işlemci ve işletim sistemi gerektirir
- İşletim Sistemi: Windows 7 64Bit Service Pack 1
- İşlemci: Intel Core i5-2500K
- Bellek: 3 GB RAM
- Grafikler: Nvidia GeForce GTX 960
- DirectX: Sürüm 11
- Depolama: 15 GB boş alan
- Ses Kartı: DirectX 11 ses cihazı
Evet MC-TR üyeleri bu konum burada sonlanmakta, eğer gerçekten sizlere gerçekten THE WALKING DEAD: THE FINAL SEASON oyunu hakkında bilgi verip, size bir şeyler katabildiysem ne mutlu bana eğer siz de bir nebze bir şeyler öğrendiyseniz konumdan aşağıdan beğenip yorumlara güzel yorumlarınızı yazmayı unutmayın iyi günler!
