Hikaye Etkinliği - İnanırsan, Başarırsın

Bir gün bir şehirde oturan bir genç varmış. Bu genç içine kapanık ve kendine hiç güveni yokmuş. Sürekli başkalarını mutlu eder ama kendi mutsuz olurmuş. Diğer kuzenleri arasında en çok ezilen kişiymiş. Ve aşağılandığında ağlamaktan kendisini zor tutarmış, akşam yatağına uzanınca saatlerce ağlarmış. Bir yıl sonra ortaokul’dan lise’ye başlamış. Ve ailesinin ısrarı ile onları kıramayıp İmam hatip Lisesi’ni tercih etmiş. Daha önce hiç Arapça ders görmediği için biraz korkmuş. Ve nihayet o gün gelmiş, Okulun İlk Günü...

İlk günden ders işlenmeye başlanmış, Arapça dersi kötü geçmiş ve okul çıkışı eve gelip kapı’dan girmeden ağlamaya başlamış. İçeri girmiş “Anne ben bu okulu yapamayacağım Arapça dersi çok zor.” Demiş ve ağlamaya devam etmiş. Babası eve gelince daha yüksek bir okulun müdürü ile konuşmuş ve kontenjan’ın dolu olduğunu öğrenmiş. Genç ağlamaya devam etmiş ama devam etmek zorundaymış, birden bir istek gelmiş ve bilgisayarını açıp çevrimiçi derslere katılmaya başlamış. Nihayet zorlukları atlatmış ve Arapçanın ilk sözlüsünden 95 almış. O kadar mutlu olmuş ki “Daha önce hiç bu kadar mutlu olmamıştım.” Demiş. Ve bir yıl böyle geçmiş. 9. Sınıfların 1.’si olmuş, Takdir ve Onur belgesi almış. Ve okullar kapanmış…

Bir yaz günü Dedesi’ne misafirliğe gitmişler, bütün sülalesi oradaymış. Ve otururken konu, en çok değer verilen ve şımarık kuzeninden (Mertten) açılmış. Kuzeni çalışkan değilmiş, şımarıkmış ve sürekli dışarılarda gezer ve bu genci (Melihi) hep dışlarmış diğer kuzenleriyle takılırmış. Onlarla küsünce Melih ile takılırmış ve barışınca da hemen bunu satarlarmış. Misafirlikte iken teyzesinin kocası Melih’i sevmezmiş nedeni de içine kapanık olmasıymış. Teyzesinin kocası Mert’i övmeyi çok severmiş. Misafirlikte iken şöyle demiş: “Mert (Değer verilen çocuk) başka bir şehirde kendi başına yaşayabiliyor ama Melih (İçine kapalı genç) kalamaz, ailesinden ayrılamaz, o ne bilecek orada yaşamayı?” demiş. Bunun üzerine Melih bu konuşmasını asla unutmamış, içinde tutmuş, teyzesinin kocasını görünce aklına direk o cümle geliyormuş. Yaz böyle geçmiş gitmiş.

10. Sınıfa başlamış, o kadar mutlu ki arkadaşlarına kavuşacağı için heyecanla okula gitmiş. 1-2 Ay böyle geçmiş sınavlar başlamış. Sınıfa yeni gelen bir arkadaşı Melih’i çok kıskanıyormuş. Ve sınıftaki herkesle arası kötüymüş, çünkü herkes artık onun haset ve sadece kendini düşünen birisi olduğunu anlamış. Melih okul 1.’si olup Üniversiteye Birincilik Kontenjanı’ndan girmeyi istiyormuş. Çünkü istediği üniversite Türkiye’nin en iyi üniversitesiymiş. Ve Melih Yazılım Mühendisi olmak istiyormuş. Melih, bir gün çok hırslanmış “ Artık içine kapanık birisi olmayacağım! Ve kimse beni ezemeyecek! Ve o çocuğu geçip okul 1.’si olacağım!” demiş. Ve de yapmış. Lise bitmiş.

2 Erkek kuzeni de o kadar tembelmiş ki, Kuzenlerinden birisi kendisinden büyük olmasına rağmen hala 11. Sınıftaymış. Çünkü baya bir sınıfta kalmış, okuldan atılmış. Melih, ODTÜ Yazılım Mühendisliğini kazanmış. O kadar mutlu ki sevinçten havaya uçacak. Ve hala o eziklenirken içine attığı sinir duruyormuş. Bir gün kız kuzeninin nişanına gitmişler. Orada kuzenlerini ve teyzesinin kocasını görmüş. Nişan bitiminde içinde tutamayıp bağırmaya başlamış. İçindeki öfkeyi kuzenlerinden ve teyzesinin kocasından iyice almış. Demiş ki: “Ne oldu? O kadar övdüğünüz kuzenlerim şimdi işsiz! Ve bana bak beni o kadar ezdiniz ki şuan meslek sahibi olmama az kaldı! Şunu anlayın ki beni bir daha asla ezemeyeceksiniz!” Demiş ve dışarı çıkarken birden ağlamaya başlamış. Artık kendine güveniyormuş ve içinde biriktirdiği siniri attığı için çok rahatlamış. Yoluna kaldığı yerden devam etmiş ve sonunda hayalini kurduğu mesleğe sahip olmuş. Kuzenlerinden ayrı ailesiyle birlikte mutlu bir hayat sürmüşler.